vrijdag 14 oktober 2011
deel2
haar hele leven is aan haar voorbij gegleden,
zonder dat ze zelf dan ook maar een enkele keuze heeft mogen maken.
Is het dan nu het moment voor de eerste eigen keuze in haar leven,
en de laatste?
Het water beukt op de rotsen, ver beneden haar.
Het geluid daarvan neemt haar mee naar een tijd,
een zorgeloze tijd lang geleden.
woensdag 12 oktober 2011
droom
Ik stond weer op de uiterste rand van dat fjord.
Ik voelde me weer diep en diep ongelukkig.
Ik vroeg me af of ik het zou doen.
Wikken en wegen.
De man met wie ik getrouwd ben, is een wrede en harde man.
Niet alleen voor zijn onderdanen, voor hen is hij tenminste nog rechtvaardig.
Ook voor zijn kinderen en mij is hij zo hard.
Al zijn zonen zijn de wereld ingestuurd door hem.
De jongste was nog geen tien jaar.
Dochters heeft hij me nooit gegeven, en daar is hij nog trots op ook.
Mijn zonen heb ik nooit meer gezien.
Hij is blijkbaar vergeten dat hij maar een krijgsheer was voor hij mij trouwde.
En nu is hij koning.
En ik ben zijn koningin.
En toen werd ik wakker.
Ik weet wel hoe dit verhaal verder gaat,
maar dat schrijf ik nog wel op,
binnenkort denk ik .
Ik voelde me weer diep en diep ongelukkig.
Ik vroeg me af of ik het zou doen.
Wikken en wegen.
De man met wie ik getrouwd ben, is een wrede en harde man.
Niet alleen voor zijn onderdanen, voor hen is hij tenminste nog rechtvaardig.
Ook voor zijn kinderen en mij is hij zo hard.
Al zijn zonen zijn de wereld ingestuurd door hem.
De jongste was nog geen tien jaar.
Dochters heeft hij me nooit gegeven, en daar is hij nog trots op ook.
Mijn zonen heb ik nooit meer gezien.
Hij is blijkbaar vergeten dat hij maar een krijgsheer was voor hij mij trouwde.
En nu is hij koning.
En ik ben zijn koningin.
En toen werd ik wakker.
Ik weet wel hoe dit verhaal verder gaat,
maar dat schrijf ik nog wel op,
binnenkort denk ik .
dinsdag 11 oktober 2011
Opruimen
Het is gedaan.
Datgene dat ik moest doen.
Alle ingredienten waren in huis.
Het moest alleen nog worden samengebracht.
En dat heb ik nu gedaan.
De kast van mijn oma, die altijd bij haar boven stond, staat nu bij mij boven.
Ik had hem gekregen en gisteren was het eindelijk zover dat ik hem in elkaar kon zetten.
Nu heb ik een kast om dingen en gedachten in op te bergen.
Vandaag heb ik de kast voor een deel ingeruimd.
Ik heb al mijn historische kleding in de kast opgeborgen.
Ik heb dit leven en de ervaringen die erbij horen een plekje gegeven.
Ik kan het altijd bekijken al ik dat wil, maar ik heb het een plekje gegeven.
En dat voelt fijn.
Ik weet het.
Ik doe dit soort dingen altijd letterlijk,
of probeer het zo letterlijk mogelijk te maken.
Ik ga ook een doos in die kast zetten om alle gevoelens in op te bergen die ik niet meer wil voelen.
Dus ga in in de loop van de tijd ( alks de tijd ervoor daar is) die dingen allemaal opschrijven.
Allemaal op verschillende vellen papier.
En dan stop ik ze stuk voor stuk in die doos.
De doos staat mooi in die kast.
Opgeruimd staat netjes en voelt fijn, letterlijk en figuurlijk.
donderdag 6 oktober 2011
vorderingen op het mede front
Zo, er is weer wat tijd verstreken.
De flessen hebben lekker staan blubben in de huiskamer.
Een heel gezellig geluid, absoluut.
Ik heb vandaag gezeefd, geheveld, aangelengd, gespoeld, geproeft en alcohol gemeten.
Het is al redelijk sterk spul en dat komt terug in de smaak.
Dat wil ik dus niet, dus heb ik specifieke smaakstoffen toegevoegd.
Mijn doel is een sterke, doch zachte mede.
Als het even kan zwaar en stroperig.
Nou, maar weer even afwachten wat het over een maand is.
Dan eventueel hevelen en proberen de massa wat helderder te krijgen.
Nu even wachten tot het weer gaat blubben en een maandje laten staan
De flessen hebben lekker staan blubben in de huiskamer.
Een heel gezellig geluid, absoluut.
Ik heb vandaag gezeefd, geheveld, aangelengd, gespoeld, geproeft en alcohol gemeten.
Het is al redelijk sterk spul en dat komt terug in de smaak.
Dat wil ik dus niet, dus heb ik specifieke smaakstoffen toegevoegd.
Mijn doel is een sterke, doch zachte mede.
Als het even kan zwaar en stroperig.
Nou, maar weer even afwachten wat het over een maand is.
Dan eventueel hevelen en proberen de massa wat helderder te krijgen.
Nu even wachten tot het weer gaat blubben en een maandje laten staan
zaterdag 6 augustus 2011
mede
In de flessen die jullie hierboven zien zit een goedje dat over een paar maanden mede is, heerlijke mede.
In de ene fles zit appel mede en in de andere rozenknop mede.
de ene fles
de andere fles en ik die hem vast houdt ( die fles mocht toch eens weglopen)
Ik beleef heel veel plezier in het maken van mede.
Ik lust er ook best wel een glas van af het af is.
En af en toe geef ik een fles aan vrienden.
Omdat ik vind dat iedereen de kans zou moeten hebben om mede te maken en ervan te genieten ga ik hier onder mijn eigen basisrecept en werkwijze neer zetten.
Dan kan iedereen die het wil het maken.
Veel plezier en skoll!
benodigdheden:
( voor ongeveer 10 liter wijn)
1 schone fles met inhoud tien liter
1 waterslot en bijbehorende afsluiting
3 kilo honing ( pure honing, dus geen glucosesiroop toevoeging)
1 liter bio appelsap
sap van 3 citroenen en 4 sinaasappels
2 tot 3 gram gist ( korrelgist voor wijn)
5,5 liter lauw warm water
recept.
Doe 1 liter water in een grote pan , voeg daarbij de honing, de appelsap, het sap van de citroenen en sinaasappels en ten slotte het gist.
Verwarm dit tot lauw-warm . laat het zeker niet warmer worden dan 50 graden, want dan gaat de gist dood.
Roer de vloeistof door zodat alles goed wordt gemengd.
Doe 2,5 liter water in de fles.
Voeg daarbij de vloeistof uit de pan ( gebruik een trechter en een soeplepel want dat is makkelijker)
Doe daarna nog 2 liter water bij het geheel.
Laat het rondwalsen in de fles zodat alles nogmaals goed wordt gemengd.
Vul het waterslot, zet hem vast in de afsluitdop van rubber en zet dat op de fles.
Op een rustige plek wegzetten, warm en uit de tocht.
Na twee tot 3 maanden het alcoholpercentage meten met een alcoholmetertje .
De wijn hevelen en zeven, zodat een vloeistof zonder droesem overblijft.
Vul dit aan naar smaak met water en honing tot ongeveer 10 liter.
(meestal ongeveer 1 kilo honing en de rest water)
Doe het waterslot er weer op en laat het vervolgens nog minimaal 2 tot 3 weken op een warme plek staan.
Zo kan de nieuwe honing ook nog wat vergisten.
Bottel de wijn vervolgens en zet het koel en donker weg.
Je kunt het ook in de grote fles laten zitten , als je het maar op een koele en het liefst vrij donkere plek weg zet. Kijk nog even het alcoholpercentage na zodat je dat op de fles kunt vermelden.
Dit is dus een basisrecept.
Maak het een keer, proef het, geniet er van.
Maar het leuke is dat je daarna kunt gaan experimenteren met smaken en toevoegingen.
Zo heb ik dit keer appel in de ene fles en rozenknoppen in de andere fles toegevoegd en de verhoudingen wat veranderd.
Het gaat om het plezier, en het is nog lekker ook.
Dus als je het nu maakt , kun je aan het einde van het jaar genieten van je eigen mede.
Benodigdheden kun je kopen bij brouw winkels ( alom te vinden op google, en anders vraag je het me maar)
Wat betreft de honing.
Natuurlijk is het het mooiste om de honing rechtstreeks bij de imker te betrekken, maar dat is in de praktijk niet altijd even makkelijk.
Je kunt gewoon potten honing kopen bij de winkel, als je maar goed op het etiket kijkt dat het pure honing is. In sommige honing is glucose siroop toegevoegd, deze moet je dus beslist niet hebben.
Veel plezier, en laat me het weten als je mede hebt gemaakt en wat je ervaringen zijn, vind ik leuk om te lezen.
Nog even dit: Noteer alles in een logboek.
Zo heb je je recept, je werkwijze en het resultaat op schrift.
SKOLL!
zondag 22 mei 2011
maandag 14 maart 2011
vrijdag 11 maart 2011
Ecolandbouw kan voedselproductie verdubbelen - Voedselcrisis - De Morgen
Ecolandbouw kan voedselproductie verdubbelen - Voedselcrisis - De Morgen
Ik geef toe, ik ben vaak sceptisch over de teelt en het gebruik van biologische produkten, vooral omdat mensen er zo vaak mee genept zijn en worden. Maar als wat in dit artikel staat het geval is, ziet het er goed uit en kan de duurzame wereld weer een paar stappen dichterbij komen. Ik ben overtuigd, nu de rest nog.
Ik geef toe, ik ben vaak sceptisch over de teelt en het gebruik van biologische produkten, vooral omdat mensen er zo vaak mee genept zijn en worden. Maar als wat in dit artikel staat het geval is, ziet het er goed uit en kan de duurzame wereld weer een paar stappen dichterbij komen. Ik ben overtuigd, nu de rest nog.
donderdag 10 maart 2011
zondag 6 maart 2011
zaterdag 5 maart 2011
zaterdag 26 februari 2011
maandag 24 januari 2011
Nieuw type verstrengeling maakt tijdreizen mogelijk
Aan de ene kant ben ik hier heel nieuwsgierig naar, maar aan de andere kant vraag ik me het nut af.
Ik ben er nog niet helemaal over uit, ook niet over de gevolgen die dit alles met zich meebrengt.
twijfel twijfel, maar goed, lees het zelf eens
zondag 16 januari 2011
Aantrekkingskracht
Ik moest er toch maar eens wat over schrijven,
wat aandacht aan besteden.
Ik voel al een jaren een bijzonder sterke aantrekkingskracht naar drie gebieden op deze planeet.
En dat gevoel wordt sterker door die jaren heen, en dat valt me steeds meer op.
Allereerst het gebied waar ik nu leef, het Rivierengebied tussen de Waal en de Lek en net ten zuiden van de Linge.
Ik heb echt wel geprobeerd, een aantal malen zelfs, om ergens anders een leven op te bouwen, maar mede door de aantrekkingskracht die deze streek op me uitoefent, kom ik telkens maar weer terug.
Natuurlijk zijn het ook mijn familie en vrienden die me hier telkens weer naartoe trekken.
Maar ik heb gemerkt dat het in zeer sterke mate ook een diepgeworteld verlangen naar deze streek is.
Het verlangen naar de rivieren noem ik het altijd maar.
De volgende streek het fjorden gebied tussen Bergen en Trontheim in Noorwegen.
Naar deze streek voel ik een diep verlangen , maar tegelijkertijd ook een soort van afkeer. Maar wel een aantrekkingskracht.
Zoiets van :"Eens was dit mijn huis, maar ik heb het vrijwillig verlaten omdat ik er diep ongelukkig was."
Het landschap blijft me overweldigen, elke keer als ik er kom.
Het zit wel heel diep in mijn ziel, maar ik zou er in dit leven niet kunnen wonen, mede natuurlijk omdat ik nu in het Rivierengebied ben geworteld.
De uiterste westkust van Bretagne in Frankrijk vormt ook een balletje van herinnering in mijn ziel, een balletje van geluk in dit geval.
Maar dit kan voor een deel verklaarbaar zijn door het feit dat een van mijn voorouders uit dit gebied komt..en ik een sterke verbondenheid voel met de vrouwelijke lijn van mijn familie...dus van moeder op moeder op moeder...en zo kan ik een aantal generaties terug gaan.
Het vierde gebied ligt in de UK.
Ook daar heb ik een gebied dat me in hoge mate interesseert omdat er van dat gebied een zeer sterke magnetische aantrekkingskracht uitgaat naar mij.
En in dit geval is het niet om alle magische en historische ijk punten, maar een aantrekkingskracht die dieper gaat.
Het gaat hier om Wiltshire, bekend van Avebury, Stonehenge, en vele vele oude magische plekken meer.
Ik ben nog nooit zelf, in dit leven, geweest in deze streek.
Maar de verbondenheid met dit gebied groeit de laatste jaren sterk.
In de komende jaren zal ik daar nog wel eens belanden, niet om er te wonen, maar om alles eens te zien en te voelen waar specifiek mijn gevoel het sterkste is.
Het zou zeker zo kunnen zijn dat dit met vorige levens te maken heeft, daar twijfel ik niet aan.
Maar ik meer vorige levens gehad en ik voel me lang niet met allemaal verbonden, sterker nog...ik voel me verbonden met deze vier.
Natuurlijk zijn daar allerlei redenen voor te bedenken, en dat heb ik ook echt al wel gedaan.
Maar deze vier zitten dieper begraven in mijn ziel, dieper dan vorige levens.
Van drie van de vier kan ik een verklaring geven.
In Noorwegen heeft mijn ziel een zeer intense ervaring gehad. De ervaring van zelfdoding.
In Bretagne is de reden ook duidelijk, dat is de vrouwelijke lijn in mijn familie, die heel sterk is.
Het Rivierengebied is ook duidelijk, want daar heb ik in dit leven een sterke binding mee.
Maar Wiltshire, dat is me tot op de dag van vandaag volledig onduidelijk.
Ik vermoed dat ik daar heen moet gaan om te ervaren waarom, dat zal er zeker nog wel eens van komen.
wat aandacht aan besteden.
Ik voel al een jaren een bijzonder sterke aantrekkingskracht naar drie gebieden op deze planeet.
En dat gevoel wordt sterker door die jaren heen, en dat valt me steeds meer op.
Allereerst het gebied waar ik nu leef, het Rivierengebied tussen de Waal en de Lek en net ten zuiden van de Linge.
Ik heb echt wel geprobeerd, een aantal malen zelfs, om ergens anders een leven op te bouwen, maar mede door de aantrekkingskracht die deze streek op me uitoefent, kom ik telkens maar weer terug.
Natuurlijk zijn het ook mijn familie en vrienden die me hier telkens weer naartoe trekken.
Maar ik heb gemerkt dat het in zeer sterke mate ook een diepgeworteld verlangen naar deze streek is.
Het verlangen naar de rivieren noem ik het altijd maar.
De volgende streek het fjorden gebied tussen Bergen en Trontheim in Noorwegen.
Naar deze streek voel ik een diep verlangen , maar tegelijkertijd ook een soort van afkeer. Maar wel een aantrekkingskracht.
Zoiets van :"Eens was dit mijn huis, maar ik heb het vrijwillig verlaten omdat ik er diep ongelukkig was."
Het landschap blijft me overweldigen, elke keer als ik er kom.
Het zit wel heel diep in mijn ziel, maar ik zou er in dit leven niet kunnen wonen, mede natuurlijk omdat ik nu in het Rivierengebied ben geworteld.
De uiterste westkust van Bretagne in Frankrijk vormt ook een balletje van herinnering in mijn ziel, een balletje van geluk in dit geval.
Maar dit kan voor een deel verklaarbaar zijn door het feit dat een van mijn voorouders uit dit gebied komt..en ik een sterke verbondenheid voel met de vrouwelijke lijn van mijn familie...dus van moeder op moeder op moeder...en zo kan ik een aantal generaties terug gaan.
Het vierde gebied ligt in de UK.
Ook daar heb ik een gebied dat me in hoge mate interesseert omdat er van dat gebied een zeer sterke magnetische aantrekkingskracht uitgaat naar mij.
En in dit geval is het niet om alle magische en historische ijk punten, maar een aantrekkingskracht die dieper gaat.
Het gaat hier om Wiltshire, bekend van Avebury, Stonehenge, en vele vele oude magische plekken meer.
Ik ben nog nooit zelf, in dit leven, geweest in deze streek.
Maar de verbondenheid met dit gebied groeit de laatste jaren sterk.
In de komende jaren zal ik daar nog wel eens belanden, niet om er te wonen, maar om alles eens te zien en te voelen waar specifiek mijn gevoel het sterkste is.
Het zou zeker zo kunnen zijn dat dit met vorige levens te maken heeft, daar twijfel ik niet aan.
Maar ik meer vorige levens gehad en ik voel me lang niet met allemaal verbonden, sterker nog...ik voel me verbonden met deze vier.
Natuurlijk zijn daar allerlei redenen voor te bedenken, en dat heb ik ook echt al wel gedaan.
Maar deze vier zitten dieper begraven in mijn ziel, dieper dan vorige levens.
Van drie van de vier kan ik een verklaring geven.
In Noorwegen heeft mijn ziel een zeer intense ervaring gehad. De ervaring van zelfdoding.
In Bretagne is de reden ook duidelijk, dat is de vrouwelijke lijn in mijn familie, die heel sterk is.
Het Rivierengebied is ook duidelijk, want daar heb ik in dit leven een sterke binding mee.
Maar Wiltshire, dat is me tot op de dag van vandaag volledig onduidelijk.
Ik vermoed dat ik daar heen moet gaan om te ervaren waarom, dat zal er zeker nog wel eens van komen.
vrijdag 14 januari 2011
Zon komt twee dagen te vroeg op in Groenland
Ik vind dit eigenlijk zo bijzonder dat ik het met iedereen wil delen
donderdag 13 januari 2011
Onverwacht genieten
Wat is het toch heerlijk,
en dat meen ik serieus,
als je onverwacht een dagdeel of dag vrij kunt nemen.
Zomaar, zonder reden, gewoon van het een op het andere moment beslissen.
En als het dan ook nog kan omdat het toch niet druk is op de afdeling,
dan geniet je echt.
En dan thuis, gewoon even niks.
Grote mok thee en achter de pc.
Buiten is het koud en valt de regen hard op het plaveisel.
Ik zit lekker binnen, in de warme, beschermende deken, dat mijn huisje heet.
Ik zit bijna te spinnen als een kat, zo kan ik daarvan genieten.
Ik ben al bij de rivier wezen kijken.
De zomerdijk is niet meer te zien, al het water is er al over heen gestroomd.
En nu ligt ze ergens verborgen onder het woest stromende water.
Een boomhut is inneens een dak op het water geworden en de pont is gestopt met varen omdat automobilisten en fietsers niet meer bij de pont kunnen komen aan de overkant van de rivier.
De reinigende kracht die alles in haar medogenloze schoonmaakwoede meesleept.
Ik ga misschien zo nog wel even lezen, met mijn rug tegen de verwarming en een kussen onder mijn kont.
Zucht, zo veel te genieten op een middag in januari.
Morgen weer fris en fruitig naar het werk, want dat vind ik ook leuk.
Het hele leven is gewoon mooi en leuk om mee te maken.
Tralalalalaaa
Abonneren op:
Reacties (Atom)