Ik kan er gewoon niet over uit. Als ik naar buiten kijk zie ik een paar bomen staan met grote knoppen, die op barsten staan. Ik ben echt blij dat er een paar vroege bloeiers voor mijn neus staan. Ik ben heel hard toe aan een beetje groen.
Nieuw groen wel te verstaan, dat groen van als je langs een rij bomen kijkt er een groenige waas over hangt.
Ja, dat soort van groen. Wat ik ook zo heerlijk vind zijn de vogels, die van het krieken van de dag tot bijna donker hun geluid laten horen, dat vind ik zo leuk.Daar kan ik me nooit over ergeren, dat blijft mooi om naar te luisteren. Gisteren (of was het eergisteren, maakt niet uit) fietste ik langs een Eik die al zijn oude blad nog in de takken had hangen. Je hoorde ze ritselen in de wind.
Ik weet echt niet of dat goed is of niet, of dat een zieke of een gezonde boom betrof, maar ik hoop dat die droge verdorde blaadje snel plaats zullen maken voor frisse groene. Elke zonnige ochtend is weer knisperent en fris. Niet knisperent van de nachtvorst, maar knisperent van jong stevig gras, dat koud en nat van de dauw onder je voeten voelt.Ik wil weer door een weiland rennen, vroeg in de morgen als het net licht is en zingen, net als de vogels.
Ach, nu wordt het weer een beetje bewolkt..maar ja, dat hoort er ook bij...en je wilt me niet werkelijk zien rondrennen in een weiland en daarbij horen zingen, dat doe ik wel als iedereen nog slaapt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten