Gisteren was het er ineens weer, iets wat me al een tijdje in de steek had gelaten, al zeker een jaar of vier.Ik zat wat op twitter met een vriendin te kletsen toen zij aangaf te gaan schilderen omdat ze inspiratie had. Op een of andere manier knapte er op dat moment een soort van zeepbelletje in mijn hoofd en zag ik voor me wat ik zou gaan maken. Dus toen heb ik de ondergrond opgezet in acrylverf. Vanmiddag volgde de beeltenis. Mijn handen werkten automatisch, en op een of andere manier wist ik precies wat er op het doek moest komen. Die vriendin (Nessa) was op dat moment ook met een doek bezig en we waren zo ongeveer gelijk klaar. Onze doeken vertonen een aantal opmerkelijke overeenkomsten. Ze zijn allebei in droomtijd gemaakt en spelen zich daar ook af. Nessa kwam tot de conclusie dat we onze werken samen hadden gemaakt, en toen ik dat las wist ik dat ze gelijk had. Ik wil je wel bedanken Nessa, je hebt me geholpen mijn inspiratie voor het maken van schilderijen terug te vinden. En dat vond ik heel fijn.


testreactie
BeantwoordenVerwijderen