Over Kanninefaten, Batavieren, Romeinen en anderen

Ooit, echt heel lang geleden leefden hier in Herwijnen en omgeving al volop mensen.
En als ik het over lang geleden heb , dan heb ik het over de tijd rondom het begin van onze jaartelling.
Wat een , toch wel, bekend feit is is dat in deze contreien redelijk wat Romeinen rondhingen.
Er schijnt zelfs een Romeinse brug over de Waal geweest te zijn. En wel bij de oude veerstoep van het veer naar Zuilichem. Ook is het een redelijk bekend feit dat er ongeveer ter hoogte van Herwijnen een doorwaadbare plek in de rivier was, waar te paard die rivier kon worden overgestoken. Maar ja, waarom een brug bouwen op een plek waar je ook te paard door de rivier heen kunt waden
Dat zal ik nog eens onderzoeken, dat van die doorwaadbare plek.

Een ander feit uit die tijd is dat hier in de buurt Batavieren neerstreken. Men heeft het in dat geval specifiek over het gebied tussen de Maas en de Waal, waar die twee rivieren dicht bij elkaar stromen. Maar goed, ik kijk in dit geval niet op een kilometer of tien en als er dan toch die doorwaadbare plek was...
Ok, je hebt het waarschijnlijk al door, ik zit weer lekker te spitten in de geschiedenis van dit gebied, wat heel leuk is.
Ik heb zelfs ergens gelezen dat er hier Kanninefaten hebben gewoond, maar dat is voor mij een duidelijk geval van twijfel. Oh ja, en zelfs nog wat verdwaalde Eburonen.
Oh, wat is de geschiedenis van dit gebied toch rijk aan leuke twijfeltjes ( voor mij dan).
Ik ga in elk geval verder met zoeken, en dan hoop ik wel dat ik een volgende keer met een wat samenhangender verhaal kan komen over hier, het gebied waar ik leef, woon en werk en elke dag nog geniet van al het moois dat er hier te ontdekken is.
Ja, toch nog even iets. Morgenavond zou het zomaar kunnen gebeuren dat ik naar het Rot ga, een soort van kleine buurtschap hier langs de Waaldijk om te luisteren naar verhalen over dat mooie stukje Nederland. Vroeger was het daar straatarm, leefden gezinnen van 8 personen en meer in piepkleine dijkhuisjes...nu is het er rijk, vooral aan cultuur. Maar dat is iets wat ik eigenlijk van het hele dorp wel kan zeggen.
Deze was dus lekker vaag, ik had beter kunnen gaan schilderen, maar ik wil zo naar de lampionnen optocht gaan kijken, en als ik aan het schilderen ben ga ik door.
Dus maak er verder een leuke dag van en geniet!

En hier is Kiemetje

E

Een klein werkje, dat ik heb gemaakt na het schilderen van een heel heftig werk ( green takeover). Om tot rust te komen moest ik Kiemetje maken

O jee!!!

Er is er weer een op de wereld gezet.
Deze heet green take-over.
Ja er staat wel groen op, maar de kleuren lijken wat blauwer als ze in werkelijkheid zijn.
In elk geval was het weer een hele "bevalling "
Vanochtend was ik een beetje van de wereld eigenlijk.
Het enige dat ik eigenlijk kon doen is het doek pakken met de ondergrond waar ik dacht niets mee te kunnen.
Zelfs de ondergrond is geen eigen keus, dat is al  bepaald door mijn onderbewustzijn.
Ik schilder ook niet bewust.
Ik ben wel wakker of zo en weet wel wat er om me heen gebeurd.
Maar op een of andere manier lijkt het of ik in een zeepbel zit en mijn onderbewustzijn even de dienst uitmaakt.
Ok, het levert wel iets moois op, althans ik ben er tevreden mee, en daarom doe ik mezelf dit eigenlijk wel aan.Vanochtend heb ik ook al een nieuwe ondergrond gemaakt...en wat ik daar mee ga doen, geen flauw benul, althans ...nu nog niet.

Deze wil ik even doorgeven

Als deze kaars wordt verplaatst van de ene naar de andere site
dan zal de vlam van spirituele liefde en genezing doorgaan met
de weg te verlichten voor diegene die zoeken naar hun ware ik.
Breng dit licht naar je eigen homepage zodat hij de weg naar liefde en genezing zal verlichten.
Let op hoe hij van de ene naar de andere site reist en zo onze wereld met hoop zal vullen........

Inspiratie

Gisteren was het er ineens weer, iets wat me al een tijdje in de steek had gelaten, al zeker een jaar of vier.Ik zat wat op twitter met een vriendin te kletsen toen zij aangaf te gaan schilderen omdat ze inspiratie had. Op een of andere manier knapte er op dat moment een soort van zeepbelletje in mijn hoofd en zag ik  voor me wat ik zou gaan maken. Dus toen heb ik de ondergrond opgezet in acrylverf. Vanmiddag volgde de beeltenis. Mijn handen werkten automatisch, en op een of andere manier wist ik precies wat er op het doek moest komen. Die vriendin (Nessa) was op dat moment ook met een doek bezig en we waren zo ongeveer gelijk klaar. Onze doeken vertonen een aantal opmerkelijke overeenkomsten. Ze zijn allebei in droomtijd gemaakt en spelen zich daar ook af. Nessa kwam tot de conclusie dat we onze werken samen hadden gemaakt, en toen ik dat las wist ik dat ze gelijk had. Ik wil je wel bedanken Nessa, je hebt me geholpen mijn inspiratie voor het maken van schilderijen terug te vinden. En dat vond ik heel fijn.