Langzaam aan is het beeld aan het veranderen.
Van fris groen, naar stoffig groen en vervolgens naar diverse tinten van bruin, rood en geel, om aan het einde op de grond te vallen en daar te verworden tot donkerbruine aarde.
Ja, het leven van een blad is eigenlijk best wel een beetje tragisch, aan de andere kant wel een leven van de ene na de andere metamorfose..klinkt wel leuk als je het zo opschrijft.
Ik vind het moment van het vallen van de bladeren toch eigenlijk wel het mooiste, omdat dit vaak gepaard gaat met wind en regen en soms zelfs wel storm.
Ik heb het wel vaker opgeschreven dat ik hou van najaarsstormen, vooral om er vanachter mijn dubbele beglaasde raam naar te kijken. Naar die wolken die langs de hemel stormen als een groep paarden die door het hoge gras van de steppen galopperen.
Ik vind het ook wel lekker om te wandelen in een storm. Dat je schuin voorover leunt tegen de wind in, en geniet van de schuimkoppen op de golven van de rivier, die staalgrijs naar haar delta stroomt.
Dat is een show die ik zeker niet ga missen, dan zit ik voorin de zaal en geniet met volle teugen.
En nu ga ik weer even naar buiten kijken, altijd grappig als het regent en de zon schijnt, kan ik weer zoeken naar een regenboog.
Tot de volgende keer maar weer
